Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται κάποιος τα συναισθήματά του, έχει άμεση σχέση με το πώς χειρίζεται τη θέση του στην κοινωνία και κατ’ επέκταση την οικονομική του θέση. Και κάποιες φορές αντίστροφα…
Ένα παιδί που μένει στη Δυτική Αττική, και κάνει αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο, είναι ένας κακός μαθητής, που σε τελική ανάλυση θα πάθει «ό,τι του άξιζε» πιθανόν θα μείνει στην ίδια τάξη. Ένα παιδί που μένει στο Κολωνάκι, πάσχει από «σχολειοφοβία» και πρέπει να το πας στον ψυχολόγο για να αντιμετωπίσει την φοβία του. Το ίδιο πράγμα η εργατική τάξη το αντιμετωπίζει τελείως διαφορετικά από τη μεσαία τάξη κι επί της ουσίας αυτό στην κατονομαζόμενη περιοχή των Αθηνών, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο. Η ιατρικοποίηση του συναισθήματος οδηγεί τη μια κοινότητα σε αντίστοιχη οικονομική και κοινωνική συμπεριφορά, ενώ για την άλλη παραμένει απλά μια αδικαιολόγητη πράξη με ή χωρίς συνέπειες, μέσα κι έξω από την οικογένεια.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου